D1 pakt vierde overwinning op rij

ESDO D1 - OKV D1 op zaterdag 13 december 2014 - Jaap Hollebeek
 Zaterdagmorgen stonden we allemaal volle goede zin op om ESDO tegemoet te treden. We zouden op volle oorlogssterkte naar Kockengen afreizen, dus er leek geen vuiltje aan de lucht. In onze nek-aan-nek race met Blauw Wit kunnen we ons geen puntverlies permitteren, dus ook alle uitwedstrijden zullen in winst moeten worden omgezet.

ESDO is op het veld kampioen geworden, maar in de zaal hebben ze al twee keer verloren tegen de (naast onszelf) twee sterkste tegenstanders uit de poule (Blauw Wit en De Vinken). We wisten dus dat we ze konden pakken, maar dat ze sterker zouden zijn dan onze eerste twee tegenstanders. Scherpte was dus vereist, en juist op dat moment pakten donkere wolken zich samen boven de tot dan toe straalblauwe hemel van de D1. Ons schotkanon Indi bleek opeens erg ziek te zijn geworden, en moeder/coach Jolanda kon niet anders dan bij haar blijven.

Dankzij een paar telefoontjes en een flink aantal WhatsApp’s konden we toch nog met een wissel naar het zuiden afzakken. Wim had geregeld dat Femke op haar vrije zaterdag alsnog vroeg uit de veren moest, en Wendy en Jaap zouden de coaching op zich nemen. Noor (die aan de beurt was om reserve te staan) kwam terug in de eerste aanval, waar Sanne aldus van heer naar dame switchte (volgt u het nog?). Maura en Jeremy completeerden de aanval, zodat de verdediging bestond uit Chantal, Louise, Max en Tygo. Marit had de schone taak op zich genomen om Denice en Jolanda via onze 21ste eeuwse communicatiemiddelen constant op de hoogte te houden van het spelverloop (waardoor na afloop van de wedstrijd zou blijken dat ik 93 WhatsApp-berichten had gemist ☺). Alle taken waren dus professioneel verdeeld, zodat we toch vol goede moed aan de wedstrijd konden beginnen.

We kwamen furieus uit de startblokken: al vrij snel draaide Maura zich slim onder de korf vrij, en prikte feilloos de 0-1 binnen. Niet veel later was het Noor die op aangeven van Maura met een doorloopbal de score verdubbelde: 0-2. Hierna lieten we het tempo een beetje zakken, maar toch was het Sanne die ons uit een mooie rebound op 0-3 zette. Eigenlijk leek het toen een makkelijke ochtend te worden, maar opeens kreeg ESDO een strafworp en stond het 1-3. Hierna waren de groenen een paar keer gevaarlijk dicht bij een tweede treffer, maar we hadden het geluk aan onze zijde en kwamen de resterende tijd tot de functiewissel ongeschonden door.

Het tweede kwart van de wedstrijd speelden we vrij zakelijk: de verdediging stond als een huis, en de aanval draaide goed rond om langzaam de kansen uit te spelen. We probeerden in de aanval de afvangpositie soms vrij te laten, en de tegenstander met zijn rug naar de korf te zetten, om met z’n vieren aan te vallen en toch de ballen steeds af te vangen. Daardoor bleven we steeds vrij lang in balbezit, en kon Tygo scoren uit een slimme rebound: 1-4. Doordat de aanval veel vrije ruimte rond de korf creëerde kon Louise na een leep ruimteballetje van diezelfde Tygo de 1-5 op het scorebord zetten. Hierna gingen we in onze gretigheid weer iets te dichtbij de korf puzzelen, waardoor we minder ruimte kregen voor verrassende acties. Toch kwamen we nog voor rust op 1-6 door een doorloopbal van Louise op aangeven van Chantal, omdat Chantals dame even vergat Louise over te nemen.

Na de rust kwam Femke in de ploeg voor Noor. Omdat Maura een tegenstandster had die meer bezig was met Grieks/Romijns worstelen dan met korfbal (en de – verder uitstekend fluitende – scheidsrechter ook niet precies wist wat hij hier mee aan moest), lukte het haar even niet meer om het vak aan te sturen. Femke probeerde wel een paar keer handig de aangeefpositie op te zoeken, maar invallen in een ander team is best lastig als de automatismen ontbreken. Hierdoor was het voor Sanne en Jeremy lastig om de vrije mensen te vinden, zodat de eerlijkheid gebied te zeggen dat ESDO in deze fase de betere ploeg was. Onze aanval was opeens lamgelegd, en het was vooral te danken aan het strak verdedigen, en het overnemen van Max en Tygo dat het halverwege de tweede helft 2-6 was. We waren het dus even helemaal kwijt (gelukkig zonder al te zware consequenties).

Omdat Max de hele week ziek was geweest en keihard aan de bak moest in het derde kwart, besloten we Noor weer in het veld te brengen. We herpakten ons, en vooral Chantal en Tygo verdienen een groot compliment voor de rust die zij weer terug in ons spel brachten. Het werd al vrij snel 2-7 door een rebound van Tygo en 2-8 door een perfect afstandsschot van Louise. Helaas lieten we verdedigend nog wel een paar steekjes vallen, waardoor ESDO nog twee keer uit een doorloopbal kon scoren, waaronder de 3-8. Gelukkig scoorden we er nu zelf ook weer lustig op los: Chantal scoorde 3-9 van halve afstand, na uitpassen van Louise, en 3-10 uit een rebound. Tygo zette ons vervolgens met een klassiek afstandsschot op 3-11, waarna ESDO vlak voor tijd op 4-11 kwam. Als kersje op de taart gooide Noor direct bij de uitname een perfecte lange bal op Chantal, die met haar vierde treffer de 4-12 liet aantekenen.

Al met al was dit een zeer leerzame wedstrijd. We hebben gezien dat we van elke tegenstander kunnen winnen, maar ook dat we ons soms moeten leren te wapenen tegen het fysieke spel van sommige ploegen. Als de automatismen niet vanzelf werken, moeten we leren over te schakelen op ‘simpel spelen’, de ruimtes voor onszelf niet te klein maken, en rustig blijven doorspelen tot de kansen vanzelf komen. Als ons dat gaat lukken kunnen we Blauw Wit ook pakken, en straks op het veld serieus meedoen in de eerste klasse. Nu hebben we even pauze tot 10 januari, en dan gaan we weer volop proberen om de titel te pakken. Hopelijk is Indi dan weer helemaal top, en staan Jolanda en Denice dan weer aan de lijn. Verder wil ik Femke nog hartstikke bedanken voor het (plotselinge) invallen, Wendy voor het succesvolle duo-coachen, en de smartphones voor alle logistieke ondersteuning.