De F1: Bloed, zweet en tranen
Rapid F1 - OKV F1 op zaterdag 26 januari 2019 - Wesley Schaft
Het leven van een korfballer in de F-jes valt niet altijd mee. Omdat er verdedigd geschoten mag worden, heb je een voordeel als je wat langer bent dan de ander. Je schiet dan simpelweg over de verdedigende handjes heen. Ook mogen meisjes jongens verdedigen en vice versa.
Vandaag was er in ieder geval geen sprake van een groot lengte verschil. Sterker nog, de kleinste liep rond bij de tegenstander. Wel hadden onze meiden het knap lastig met de jongens van Rapid. Tenminste één van de jongens dan, een heuse wildebras. Het ging er soms fel aan toe en als je dan ook nog eens struikelt of een bal in je gezicht krijgt, komen de tranen vanzelf. Gelukkig zijn er dan altijd de troostende woorden van de coach, vandaag Tamara, en na een paar slokjes water kan er vaak weer verder gekorfbald worden.
Onze F1 liet zich niet van de wijs brengen en bleef rustig. In tegenstelling tot eerder dit seizoen, wordt er beter gevangen en gaat de bal sneller rond. Dat zorgde voor een opeenstapeling van kansen, maar helaas niet van doelpunten. Toch lukte het Marloes en Cloë wel om te scoren; 0-2 na 10 minuten!
In het tweede kwart kwam Rapid, dat minder kansen nodig had om te scoren, op 1-2. Niet veel later wilde Jason schieten, maar zijn tegenstander blokkeerde het schot. Van achteren, dus een strafworp. Jason nam 'm zelf en scoorde: 1-3!
In de rust gaf Jason aan dat hij een bloedsmaak in zijn mond had. Ja, het ging er soms hard aan toe op het veld.
Na rust was het opnieuw OKV dat de ene na de andere kans kreeg. Gelukkig werd er ook nu weer twee keer gescoord, door Marloes en Jason: 1-5!
De laatste periode werd nog onverwacht spannend toen Rapid terugkwam tot 3-5. Maar toen hun extra speler er eenmaal uit was, kwam de overwinning niet meer in gevaar. Marloes zorgde er met twee doelpunten zelfs voor dat het 3-7 werd! Met bezwete, maar blije koppies, gingen de punten mee naar Oostzaan.
De bloedsmaak, bleek later op de dag, kwam door een los melktandje van Jason, die hij wisselde...
