Lukt het de E1 om de 2e plaats over te nemen?

EKVA E2 - OKV E1 op zaterdag 29 februari 2020 - Wesley Schaft
Rond 11:00 uur vertrokken we vanuit Oostzaan voor een lange rit naar Almere. Op de achterbank de helft van het team: Jason, Lana en Nienke. Soms werd er meegezongen met een liedje op de radio, maar er vonden ook interessante gesprekken plaats: over de dood, de hemel, God, het ontstaan van de aarde en het coronavirus. Over EKVA wilden ze het niet hebben; thuis werd er namelijk nog vrij kansloos verloren (7-12).

Na zo'n 40 lange minuten kwamen we aan bij de sporthal en troffen we een gesloten kantine aan. Geen tijd voor koffie, dus dan maar een extra lange warming-up.

We begonnen de wedstrijd met Jason, Jennifer, Marloes en Nienke. Dat betekende dat Lana en Luuk onze eerste wissels waren.

EKVA begon met aanvallen en kreeg in de eerste minuut direct een strafworp; mis! Niet veel later waren wij aan de beurt en toen was het wel raak: 0-1 door een treffer van Marloes onder de korf! Kort daarna maakte Jennifer van dichtbij het tweede OKV punt: 0-2! EKVA probeerde een paar afstandsschoten, maar gelukkig voor ons gingen die allemaal mis. Door opnieuw treffers van zowel Marloes als Jennifer stonden we na het eerste kwart met 0-4 voor!

De doelpuntenmakers werden gewisseld en ook bij EKVA kwam er vers bloed binnen de lijnen. Dat leidde ertoe dat het kleinste mannetje van het veld (Jason) tegenover de grootste stond. In deze fase was EKVA sterker en kwamen we zelf nauwelijks aan aanvallen toe. Toch gingen we met een voorsprong rusten: 2-4.

Er moesten een paar tranen worden gedroogd, want onze mannetjes hadden het knap lastig. Ging het de eerste 10 minuten nog hartstikke goed, voor rust liep het allemaal wat minder. Na een paar slokken water en een verhaaltje over David en Goliath, konden we er weer tegenaan. Jason en Nienke werden gewisseld voor Jennifer en Marloes.

We begonnen direct fel en dankzij een afstandsschot van Luuk werd de marge vergroot: 2-5! Verdedigend gaven we amper kansen weg, terwijl we zelf steeds meer kansen kregen. Het was wachten op het zesde OKV punt en die kwam dan ook: 2-6 door een doorloopbal van Luuk! Kort daarna maakte EKVA er 3-6 van, maar deed dat toen Lana ergens halverwege het veld met een zere vinger stond. Met nog twee minuten op de klok kwam Nienke er in voor Lana en schoot ze ons zelfs naar 3-7!

Het laatste kwart ging Luuk eruit, naast de geblesseerde Lana.

EKVA deed er alles aan om terug in de wedstrijd te komen, maar dat lieten wij niet gebeuren. Wij speelden de bal snel en goed rond. Zo goed zelfs, dat Jennifer helemaal vrij voor de korf kwam en trefzeker was: 3-8! Daarna was Nienke aan de beurt; ze zette een doorloopbal op met Jennifer en schoot vervolgens bovenhands raak: 3-9! EKVA kwam er nu niet meer aan te pas. Marloes zag een afstandsschot (in mijn ogen onterecht) afgekeurd worden, maar het tiende OKV punt kwam alsnog. Na goed samenspel rond de korf was het Jennifer die alweer raak schoot: 3-10! De wedstrijd eindigde zoals die begon; met een strafworp. Dit keer waren de rollen omgedraaid en werd Jason gehinderd bij een doorloopbal. Hij nam de strafworp zelf en de bal ging keurig door het mandje. Eindstand: 3-11!

Wat een knappe en mooie overwinning! Het was soms echt genieten langs de zijlijn. Na complimenten van de scheidsrechter ("Hoeveel tweedejaars hebben jullie? Ze lijken wel klaar voor de D!") en het publiek, reizen we met een trots en voldaan gevoel naar Oostzaan.

Nog maar drie wedstrijden in de zaal, waaronder een thuiswedstrijd tegen de ongeslagen nummer 1. Een kampioenschap zit er voor ons niet in, maar als we zo blijven spelen dan zouden we ook van de koploper kunnen winnen.